آرى محرابت نيز يتيم شد و سجده گاهت نيز. و راستى هم اى كاش على نرفته بود، اى كاش سياهى و ظلمت شب، مانده بود و اى كاش تيغ سپيده نوزدهم، پرده سياه و ظلمانى شب را ندريده بود، اى كاش على آن روز اذان نگفته بود، اى كاش على در آن سحر گاه، خوابيدگان مسجد را بيدار نكرده بود، مى خواهم بگويم، بلكه فرياد بزنم كه اى كاش على(عليه السلام) به نماز نايستاده بود و پيشانيش را بر سجده گاه محراب مسجد كوفه نساييده بود كه اين چنين گردد و بدينسان خلقت و كائنات عزادار گردند.
اماّ چه مى توان كرد و چه مى شود گفت؟ او، على است فرزند ابو طالب داماد پيامبر است، پدر شباب اهل جنت است، همسر فاطمه و عاشق الله است و شيفته شهادت، دلبسته پيوسته الله و سرگشته دوست كه بگاه شهادت ودرهنگامه راز و نياز با معبود، با آوائى برخاسته ازدل، با بانگى به رسائى رسا بودن،با فريادى مايه گرفته از ژرفناى وجود،صدا برداشت که
«فزت و رب الكعبه»
و اما اينك اى على، در شامگاهى غم انگيز، با حالتى غمگينانه، و با چشمانى غمبار و با دلهائى غمزده، گردهم آمده ايم و در غم از دست دادنت به سوگ نشسته ايم، اما بدان كه عشق تو با هستيمان، عجين گشته است و نام تو در ذرّه ذرّه وجودمان حك شده است و اينك ما با عشقى اين چنين و حالتى اندوهيگين،
شهادت جانگدازت را به فرزند بزرگوارت امام مهدى «ارواحنا و ارواح العالمين لتراب مقدمه الفداه» وبه تمامی شیفتگانش تسليت مى گويم
برای رفتن به آرشیو ویژه نامه شهادت امام علی (ع) کلیک کنید
برای رفتن به ارشیو پیامک های شهادت امام علی (ع) کلیک کنید
برای رفتن به آرشیو دل نوشته ها کلیک کنید